Bakın Allah'ın rahmet eserlerine... Nasılda ölüyü diriltiyor.. Çocukluk yıllarımda yaşadığımız yörede ilkbaharda yaylaya çıkar, sonbahara kadar orada kalırdık. Tabi yayla olarak kullandığımız dağlar serin olurdu. Envai çeşit meyveler yetişirdi. Hemde en güzelinden... Yoğunlukla gittiğimiz bir bölgede ceviz çok yetişirdi. Bu yaylada yetişen cevizlerin hemen hemen hepsi çok güzel ve ince kabukluydu. Terk edilmiş köyün yıkık ev duvarlarını onarır, orayı barınma olarak kulanırdık. Bizim kullandığımız evin önünde bir ceviz ağacı vardı. Cevizleri o kadar güzel ve ince kabukluyduki, olgunlaştıklarında yere düşerlerken paramparça olurlardı. Tabi bunu herkes faketmişti. Toplama zamanında herkes payına düşeni alırdı. Cennet mekan validem de toplar köye döndüğümüzde özel misafirlere ikram ederdi ve fidan dikmek için isteyenlere verirdi. Kendi de yüzlerce dikmiş ve ağaç olmuştur. Yıllar önce şehirde bana misafir olmaya geldiğinde bir iki kilo kadar getirmişti. Zaten ağır hastaydı ve kısa bir süre sonra ebedi aleme intikal etti.
Bana miras olarak bıraktığı bir iki kilo cevize hiç dokunmadım, hala mutfakta arada bir çıkarıp bakıyordum. Geçenlerde yine dolabı karıştırırken baktım içinden üç tanesini aldım. Balkondaki saksıya ektim. Yıllar olmuş çıkmalarına pek ihtimal vermiyordum. Fakat şansımı denedim. Dün akşam hayatımın en mutlu anlarından birini yaşadım. İnanın yıllardır kokusuna hasret kaldığım canım annemi görmüş gibi oldum. Evet yaklaşık bir ay önce ektiğim üç cevizden ikisi çıkmış.. Canım annem seni çok seviyorum. Bana yokluğunda bile bu mutluluğu yaşattığın için çok teşekkür ediyorum...
